De droom die opnieuw werkelijkheid wordt

"They who dream by day are cognizant of many things which escape those who dream only by night." Edgar Allan Poe


En dromen heb ik gedaan... Al sinds ik vorig jaar begin juni terug was gekeerd uit Zuid-Amerika, droomde ik ervan om weer zo snel mogelijk weer terug te keren. Als je me vorig jaar een paar dagen na terugkomst had gevraagd of ik meteen terug zou willen gaan, had ik volmondig JA! gezegd. Nu ik echter over 14 dagen opnieuw naar Z-A zal vertrekken, komt het opeens toch wel heel dichtbij. Spanningen die in mijn hele lijf te voelen zijn en gedachtes die mij uit mijn slaap houden. Waarom wilde ik ook el weer terug naar Peru??! Natuurlijk kan ik daar met mijn volle verstand logische antwoorden op geven, maar dat maakt het niet minder spannend. Kriebel kriebel kriebel... In Peru (en niet te vergeten Ecuador, maar daar ga ik dit jaar niet heen) heb ik de meest fantastische dingen meegemaakt en heb ik de mooiste dingen gezien. De ervaringen die ik heb opgedaan tijdens mijn vrijwilligerswerk waren zó onwijs tof, dat ik ook dit jaar zeker weer een kijkje wil gaan nemen. Hopelijk zullen ze me nog herinneren en aan komen rennen, schreeuwend: "Profe! Profe!", waarna ik ze een grote knuffel kan geven en vragen hoe het met al die schattige kindjes gaat. Wie weet plak ik er nog een springtouw sessie erachteraan, om vervolgens met de jongens nog wat te voetballen bij de enge afgrond… En na in Cusco mijn vrienden weer te hebben gezien en weer fijn salsa te hebben gedanst, doorreizen langs overweldigende landschappen en mooie dorpen. De mensen weer aan spreken in mijn beste Spaans en zo weer van alles te leren.
O ja, nu weet ik het toch wel zeker: ik WIL ook wel weer terug :D Wat een fantastisch land is het. En daarnaast ga ik dit jaar ook het voor mij nog onontdekte land Bolivia bezoeken. MAARRRR… dit alles ga ik niet in mijn eentje doen. Dit jaar ga ik samen met Iris, een vriendin van de universiteit, reizen. Hoewel alleen reizen toch nooit echt alleen reizen is (ivm mede solo reizigers die je weer tegenkomt), is het denk toch wel heel fijn om met een vast iemand te reizen. Dan is het eenzaamheidsgevoel ook minder snel aanwezig. Dus Iris en ik gaan er een feestje van maken! :p Dus in Cusco zal zij ook mee worden gesleept naar de schoolkinderen en zal zij ook een (salsa) dansje gaan wagen.
Ik kwam er van de week achter dat mijn Peruaanse telefoon het nog doet, dus als dit nummer gewenst is door iemand, moet je maar even een privébericht/mail/smsje sturen. Natuurlijk neem ik ook gewoon mijn eigen telefoon mee naar Verweggistan. En ik ga natuurlijk ook weer mijn uiterste best doen om hier af en toe een leuk verhaal over onze reizen te plaatsen. Maar pin me er niet op vast, want met de dingen die wij allemaal willen doen gaat het waarschijnlijk soms lastig worden om wat tijd vrij te maken :)

Adios!