Feesten in Cusco: bloed, zweet en tranen

´Jeutje, we zijn er...` Na 35 lange uren onderweg te zijn geweest, waren we dan eindelijk aangekomen in mijn geliefde Cusco. De vlucht van Brussel naar Atlanta verliep zonder al te grote problemen (behalve de 2 uur vertraging), en we konden zelfs een plaatsje bij het raam bemachtigen, aangezien het vliegtuig maar halfvol zat. De stewardessen waren heerlijk amerikaans, en gingen met iedereen een praatje maken, biertjes uitdelen en lekker hard lachen. Wij hadden volgens mij wel de oude garde van de steward(essen)s , want ze waren allemaal van middelbare leeftijd. Ach, die hebben vast veel ervaring, dus als we neerstorten dan weten ze vást wel wat we moeten doen. Gelukkig is dit niet iets wat we te weten waren gekomen.
In Atlanta een uurtje gewacht bij de gate, waar we overal militairen zagen rondlopen. In de grootste hal was er een pianist te vinden en bij onze eigen gate was iedereen weer heerlijk in het spaans aan het praten. Baby´s die huilden zelfs in het spaans. De vlucht naar Lima verliep zonder problemen, maar helaas voor ons was het vliegtuig eerder aangekomen dan verwacht, waardoor we nog langer moesten doorbrengen op Lima airport. Eerst de backpacks opgehaald en vervolgens naar de uitgang gelopen. Net als vorig jaar stonden er duizenden (misschien een tikkeltje overdreven) mensen te wachten met bordjes met namen erop. Taxichauffeurs die je per se wilden wegbrengen en hostals die een special price voor je willen maken. No gracias. En net als vorig jaar het eerste wat we deden toen we buiten waren: DIEP ademhalen en ruiken hoe peru deze keer weer ruikt. Vorig jaar was het meer een tabak geur, nu was het meer een soort hondenvoer geur dacht ik. Vervolgens zijn we richting de starbucks gelopen, die helaas volzat. Geen chille stoelen voor ons dus. Dan maar besloten om een kopje thee te drinken (manzanilla!!!) en heb ik mijn hoofd op de tafel gelegd om nog een beetje slaap te krijgen. Ondertussen was ons idee van tijd al een tijdje missing. Onbewust hadden we elke vlucht wel iets van 2 of 3 keer gegeten, maar was het voor ons al diep in de nacht. Dus slapen lukte ook niet echt. Om een uur of 4 konden we inchecken en vervolgens gevlogen naar Cusco. Mooi uitzicht, maar ondertussen was er ook de mogelijkheid om Glee (televisieprogramma) te kijken, dus helaas voor het uitzicht :) Rond een uur of 7 waren we op weg naar ons hostal en toen we daar waren en onze kamer binnen gestapt, ploften we neer op de bedden. SLAPEN. Dat was het enige waar we aan dachten.
Smiddags zijn we naar mijn spaanse school geweest, waar Mayke (directrice?) en nog enkele van mijn ex-leraren me herkenden. Ik was in de eerste plaats gekomen om een goede vriend, Efrain, te zien. Gelukkig was die er ook te vinden en het was helemaal leuk om hem weer eens in het echt te zien. Vervolgens hebben we allebei peruaanse telefoons gekocht en zijn we gaan eten. Mijn oude peruaanse nummer doet het trouwens niet, dus voor degene die me willen bereiken kunnen me beter via mn nederlandse mob smsen en dan stuur ik het nieuwe nummer. Volgens mij hebben we die dag voor de rest niet veel gedaan, daaar waren we niet toe in staat.
De volgende dag zijn we een museum gaan bezoeken, hebben we bij een nederlands restaurant wat gegeten en ben ik savonds voor het eerst sinds lange tijd weer naar Inka team geweest, om keihard salsa te dansen. Voor de leken onder ons; salsa in Inka team betekend salsa dansen in een soort discotheek, waar enkele van mijn vrienden zich vaak begeven. Van 9 tot 11 kan men er de salsa klanken horen, en daarna komt de europese pop muziek de oren binnen. De vorige dag had ik nieuwe dansschoenen gekocht, wat eigenlijk een onmogelijke opdracht leek (met maat 40 als grootste maat in de schoenencollectie van de peruaanse winkels). Maar deze avond dus gekeken of ze een beetje swung hebben :p En dat hadden ze! Later op de avond Mariela gezien en samen hebben we even een tijdje ´amigaaaah!!!´ staan schreeuwen. Top.
Woensdag hebben we dacht ik iets aan cultuur gedaan. We waren met de mini bus naar Tambomochay gegaan om vandaar af te lopen naar Puku pukara, q´enko en sacsayhuaman. Tussen de middag gegeten bij een tentje waar een lammetje en 5 honden rondliepen. Halverwege zag ik ook nog een varkenshoofd voorbij komen. Is maar goed dat Iris dit niet zag, want die had net een broodje ham besteld. Mijn eetlust is sowieso erg laag hier, deze dag maar 2 broodjes gegeten over de hele dag. En de rest van de week is het ook niet beter geweest. Waarschijnlijk de hoogte! (dit excuus gebruiken wij nu voor elk onbenullig zwakheidje wat we vertonen; verkouden, te laat opstaan, te vroeg opstaan, overal pijn hebben, handen die niet helemaal meewerken, ogen die maar vaag doen, etc). ´s Avonds weer gedanst, tot op een zeker moment dat we de ruida de casino deden en ik langzaamaan merkte dat mijn voet onder het bloed zat. Toch verder gedanst en aan het eind van het liedje keek ik even voor de zekerheid naar beneden,, en ja, mijn grote teen lag open. Dus snel naar boven gegaan en daar al het bloed met alcohol eraf gehaald. Geen dansen voor mij meer voorlopig? Ik heb echter Iris wel gezegd dat zij moest gaan dansen, want zij is nu ook helemaal salsa aan het leren^^ Supertof. Maar voor mij dus iets minder supertof.
Donderdag is Iris cusco gaan verkennen (musea ed) en ben ik met een vriend naar freaking het eind van cusco gereden: de campo van cusco. Daar nog een ander vriend opgezocht en beetje gewandeld door het mooie landschap. Het was een onwijs warme dag, dus grote kans dat dat de dag was dat ik een beetje ben verbrand. O en ik wordt weer heerlijk aangestaard door alles wat nog niet zo vaak een gringa (blanke) heeft gezien. Vooral de kinderen zijn altijd zo heerlijk schaamteloos. Gewoon staren en wachten tot het beweegt. ´het´ was ik in deze gevallen. Zwaaien leidt tot ineengedoken kindjes en even naar ze lachen zorgt ervoor dat ze aan blijven gapen. ´s Avonds moest ik lijdzaam toekijken hoe anderen aan het salsa-en waren en ik alleen maar kon zitten kijken en afwachten.
Vrijdag was de grote dag: Inti Raymi. De hele week al waren er al onwijs veel feesten en dit was de dag dat cusco nóg meer zou gaan feesten. Is dat mogelijk? Ja dat is zeker mogelijk. Peruanen zijn namelijk dol op feestjes, traditionele dansen en een cuscueño (biertje) op zijn tijd. Nu was het echter heel de week lang, van sochtends vroeg tot savonds laat: dansen, drinken en vuurwerk. Een onwijs gave lichtshow op de kerk gezien en gekeken naar de dansende mensen. O en dansende llamas.
Met een paar vrienden en kennissen zijn we naar sacsayhuaman gelopen(!), dat is zo´n anderhalf uur ploeteren tussen de kleine peruaantjes. Bikkelen in de warme zon. Vervolgens een plek gezocht tussen de duizenden mensen die zich op de rotsen van Sh bevonden. En deze plek werd er voor ons een tussen de bosjes, waar we plastic overheen hadden gehangen tegen de zon. Met een enorme poeplucht om ons heen, bekeken wij de ceremonie waarbij ze de Inka-tijd herbeleven en een echte baby llama slachten. Gelukkig was een van de mensen die bij ons was, een quechau spreker, zodat we nog een beetje konden volgen waar die gekke inkas het over hadden.
Iris en ik zijn iets eerder weggegaan, want we hadden er op een gegeven moment wel genoeg van. Het was leuk om te zien, maar wel erggg lang. En savonds heb ik toch maar weer geprobeerd om te salsa dansen, want ik had/heb totaal geen last meer van mijn teen.
Ik probeer nu al anderhalf uur mijn foto´s een beetje snel te laden, maar helaas pindakaas wil dit niet lukken. Als iemand nog een tip daarvoor weet (op dit moment ben ik picasa aan het gebruiken), waar ik snel mijn vele fotos kan uploaden en bewaren... dan hoor ik het graag :)
Liefs,
Joella